Сартай шөнийн мөнгөн одод нүднээс яваж
Хөх тэнгэртэй нар мандах нь бүгдийн эхлэл
Сэрсэн дэлхий амьдаа мэдрэх нь үгүй ч
Чиний тухай өөрийн бодолууд өнгөрсөн шөнө
Хөнжил дотор үлдэснийг санлаа
Хөдөлгөөнт хотын хүнгүй сандал миний түшлэг
Чиний суух зай хажууханд хүнгүй
Тамхины утаа миний нөхөр болсон
Цээжинд сонин мэдрэмж огшоод уйлмаар
өөрийн хүчээр орлих хүсэл бусадаас ичсэн мэдрэмж
дэмий гашуудал хэрэггүй шанлал
хэзээ ирэхийнэ мэдэхгүй өөртөө бичсэн
цаг хугцаа хоосон байсан чамайг хүлээсэн
сүүлийн гэх найдварын ойлголт л надад үлдсэн
бүх л зүйл утгаа алдсан үнлэмж
оргүй ахаас ор гуйсан гуйлт том дунд хуруутай таарсан
би.