Эх ороноо гэсэн сэтгэл минь
Эрт цагийн өрлөг түүхээс эхэлж
Үе үеийн баатар эрсийн омог бардам
Хатан зориг нь он цагийн хэлхээсэнд
Үлдсэн ч
Орчлонд үлдээсэн тоос нь арилаагүй
Миний монголын түүх дорноос урагсан
Нар өрнө зүгтээ жаргах ахуйд дуулагдаж
Үрээ гэсэн бүүвэйн дуу малчны хотонд эгшиглэж
Түүхт үлгэр туульс нь галын дэргэд бадарч
өвөгдөөрөөн бахрахсан хөвгүүний сэтгэл
адууны дэл дээр салхи мэт хийсэн байдаг нь
миний монгол.
Урсах усны урсгал нь чөлөөт аялал
Асаграх бороо нь нутгын дуулал
Сэвэлзэх салхи нь  хүмүүний эрх чөлөө
Энэ л миний нутаг, монгол гэж шүлгэлсэн
Хүн хэн билээ монгол хүн байсан
Миний монгол